برگشت به گذشته

شاید ما آدما فقط زمانی متوجه میشیم مهربانی بی انتهاست که دیگه مثه قبل اون حسو تجربه نکنیم، از آخرین رخداد های زندگی من 11 ماه میگذره ... یعنی زمانی که امورات زندگیم در دستان خودم بود. از آخرین تجربه چشیدن مهربانی هم سالهاست که میگذره و نه سعی کردم با کسی مهربان باشم و نه انتظار داشتم کسی باهام مهربون باشه. البته این بحث انتظار یه خیال یه طرفس، بهتره بگم که رفتار خودم شاید سرد بوده و کسی تمایل نداشته بهم محبت بکنه، آره اینجوری به نظرم درست تره. این روزا به کندی میگذره شاید برای یه پسر این تایم از زندگی دور تند باشه راحت تره ولی دور تند من هنوز کوک نشده و زمان بره که روی روال تندی بیفته و اگه بیفته بعد از سپری کردن این مدت بازم دور تند هست یا نه؟ عین قبل دور کنده! اگه عین قبل دور کند باشه خیلی عالی میشه. به همون اندازه از روز که ساعت اولیه بامداد بیدار میشم با ذکر تف توی این زندگی به استقبال اول صبح تا پایان عصر میرم، قطعن دلیل این روحیه ابلهانه این روزام بی معرفتی زمونست ...

ای خدا تقدیر مارا گر نوشتی اینچنین پس عطا طاقتی بر سرنوشتی اینچنین ...

#پسری_پر_از_آرزو #آرمان #حمیرا #پاییز

۹ ماه...